Cruise Alaska 1

De volgende ochtend gingen we uitzoeken of een taxi moesten nemen naar de cruiseterminal of dat het goed te doen was met het openbaar vervoer. Niet voor het geld maar voor de kick. Een taxi kostte 18 dollar en het openbaar vervoer anderhalve dollar. De bushalte was een paar minuten lopen van ons hotel en het was schuin dus we konden zittend op onze koffer naar beneden rijden. Bij de juiste halte de bus uit en hetzelfde recept dus dat was goed te doen. Daar stapten we op een historische tram die precies voor de cruiseterminal stopte. De bestuurder tilde zelfs onze koffers in en uit de tram. Dat zie je in Nederland niet.

De F-line, het historische trammetje		Fishermans Wharf, een beroemde attractie in San Francisco

Vervolgens liepen we terug naar het beroemde Fishermans Wharf. Maar eerst even langs pier 39. Daar kochten we een zak kersen die het zesvoudige kostte van wat we in Nederland zouden betalen, 13 dollar. Dat was dus kwaad kersen eten met haar zoals het gezegde luidt maar dat viel toch wel mee. Ze waren erg lekker en toen we op de bank zaten te smikkelen kwam er een Australisch echtpaar naast ons hetzelfde doen. Zij had zelfs voorouders uit Nederland. En hoe was het mogelijk, zij gingen dezelfde cruise maken. Zij dachten ons nog wel tegen te komen aan boord maar dat zal wel tegenvallen met 2200 passagiers aan boord.

Het was toch geen kwaad kersen eten op pier 39			De zeeleeuwen in het K-dok
Twee spelende zeeleeuwen				Links de Golden Gate Bridge en rechts een puntje van Alcatraz

Even later liepen we door en keken over de reling uit op de Golden Gate Bridge en op Alcatraz dat we de volgende dag zouden gaan bezoeken. Van om de hoek bereikte ons het lawaai van blaffend zeehonden. We liepen de hoek om en het was geweldig. In het haventje lagen allemaal vlonders waarop het stikte van de zeeleeuwen. Het was een prachtgezicht.

Na de aardbeving in 1989 begonnen de zeeleeuwen het K-dok van pier 39 te bezetten. Men besloot dat ze mochten blijven en ze gedijden goed in de visrijke omgeving van de baai. De mannetjes herken je aan de bult op hun kop die ze na hun 5e jaar ontwikkelen. Zij ontwikkelen zich tot een lengte van 2,1 m en een gewicht 390 kg. Deze “sea-lebrities” zijn uitgegroeid tot een grote attractie in San Francisco.

We liepen verder over Fishermans Wharf en zagen de gebruikelijke zwervers, hier en daar een levend standbeeld en een aantal muzikanten; de meesten maakten muziek van goede kwaliteit. Een van de pleintjes met zitbanken was overgenomen door de meeuwen.

Proberen wat te verdienen met een beetje trommelen		Deze jongeman kon er wat van
Een ingewikkeld instrumentarium		Saxofoonmuziek met orkestband op de achtergrond
Het plein is bezet door meeuwen		Daklozen slapen op de bank

We hadden ook een bezoek gepland aan een onderzeeër uit de Tweede Wereldoorlog, de USS Pampanito, en aan het laatste libertyschip, de Jeremiah O’Brien. Het libertyschip voer in de oorlog heen en weer tussen de VS en Europa. Het is nog betrokken geweest bij de landing in Normandië.

De onderzeeër gingen we van binnen bekijken. Ongelooflijk met hoe weinig ruimte men het moest doen. Wij hechten weinig waarde aan privacy maar dit is best wel ernstig. De enorme torpedo’s lagen nog klaar om in de lanceerbuizen geschoven te worden. Het roer werd bediend met een eenvoudig stuurwiel. De bemanning sliep in rijen naast en boven elkaar. Het geschut bij de commandotoren leek op afstand klein maar was toch nog behoorlijk.

De toren			Een van de torpedo lanceer ruimtes
Kleine mangaten waar ze snel doorheen gingen				Torpedo met bed erboven

Je zag bij het naderen van het eiland de kapotte gebouwen, de rotsen vol guano van de vele vogelsoorten die daar nestelden. We voeren langs een boei met een bel die steeds geluid maakte door de beweging van de golven. Even later stapten we aan wal en kregen een rondleiding. Daarna kregen we een audioset waarmee we in het Nederlands begeleid werden. Verbazingwekkend hoe klein de cellen waren. Er waren isoleercellen bij waar mensen de rest van hun leven gezeten hebben.

Het is niet altijd een gevangenis geweest, het was eerst een fort waarvan de bouw in 1853 begon. In 1915 werd het een gevangenis. Pas in de dertiger jaren werd het extra beveiligde gevangenis. De eerste gevangenen werden aangevoerd in een trein. De wagons werden op vlonders gereden die in zijn geheel naar Alcatraz voeren. De gevangenis werd gesloten in 1963. Er hebben nogal wat beroemde gevangenen gezeten zoals o.a. Al Capone, Robert Stroud. Robert Stroud werd The Birdman genoemd omdat hij vogels bestudeerde en verkocht. Hij werd een gerespecteerde ornitholoog. Toen ze hem eens vroegen wat hij zou doen als hij ooit vrij kwam, antwoordde hij: “Wel, er zijn nog wel een paar mensen die ik graag wil vermoorden”.

Gedurende het 29 jarige bestaan van de gevangenis hebben 36 gevangenen geprobeerd te ontsnappen. Op vijf na zijn ze allemaal mislukt. Van deze vijf is nog steeds niet bekend of het ze is gelukt. Vanwege het koude water en de verraderlijke stromingen is het heel moeilijk. Hun provisorische vlot werd wel gevonden. Bij latere onderzoeken werd wel bekend dat het mogelijk is dat ze het overleefd hebben.

Bij een andere ontsnappingspogingen verloren de vijf deelnemer het leven. Het ging er zeer gewelddadig toe en ook enkele bewaarders kwamen om het leven. De bedenker had een ingenieus apparaat gefabriceerd om de tralies te buigen. De moer werd langzaam op de bout uitgedraaid en de tralies bogen door.

Onbewoonbaar verklaard, maar vroeger woonden er mensen		Boei met een bel
De guano rotsen		Een van de ruïnes van Alcatraz

Het was al donker toen wij van Alcatraz ontsnapten en het eiland in het donker achter ons lieten en de verlichte skyline van San Francisco tegemoet voeren.

Escape from Alcatraz	De verlichte skyline van San Francisco

De reis naar de boot verliep zoals gepland en om een uur of 11 kwamen we aan. Tegen vijven vertrok het schip. We lieten San Francisco en Alcatraz achter ons. De Golden Gate Bridge naderde. Het leek of het schip er maar net onderdoor paste en even later lieten we de brug achter ons en ook het bootje met het bemande kanon dat steeds met ons meevoer. Op weg naar de Pacific werden we door een eenzame pelikaan begeleid. We waren op weg naar Alaska.

Ons laatste zicht op de beroemde gevangenis		Het kanon is constant bemand